- şuriş
- is. <fars.> Qarışıqlıq, qarğaşalıq, iğtişaş, şuluqluq. Qazax mahalının vəkili Pənah ağanın zamanında bir para şuriş və inqilabın vüquinə görə Qazax mahalından bir neçə elat keçib Qarabağ vilayətinə, İbrahim xanın təhti-himayəsinə gediblər. F. K.. <Mozalan bəy:> Ay Allah, İranın bu şuriş vaxtında, görəsən, başıma nə müsibətlər gələcək. . Ə. H.. Şuriş düşmək – qarışıqlıq, qarğaşalıq düşmək, iğtişaş qalxmaq, ara qarışmaq. Kənddə şuriş düşdü. C. M.. <Vəzir:> Sus! Öylə söz demə, yoxsa camaat xəbərdar olsa, haman dəm şuriş düşər. Ü. H.. Şuriş salmaq – 1) qarışıqlıq salmaq, qarğaşalıq salmaq, aranı qarışdırmaq, iğtişaş salmaq, şuluqluq törətmək. Müdir <Qurban Mərəndini> vətənpərəstlik hisslərini itirməkdə və şuriş salmaqda ittiham etdi. M. İbrahimov; 2) səs-küy salmaq, gurultu salmaq. Gəlin, indi nəğməni başdan çalaq; Dağa, daşa, səhraya şuriş salaq. A. S..
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.